Rolnictwo zrównoważone

Osiąganie bardziej zrównoważonego sposobu uprawy roślin zostało wyraźnie określone przez Komisję Europejską jako jeden z priorytetów nadchodzącej dekady w „Strategii od pola do stołu” (Farm to Fork) oraz „Strategii Bioróżnorodności”. Oba dokumenty stanowią rozwinięcie Europejskiego Zielonego Ładu, opublikowanego pod koniec 2019 r.

Rolnictwu przypisuje się ponad 10% emisji gazów cieplarnianych (GHG) w UE.

Uprawa konserwująca to praktyka rolnicza, która zapewnia zwiększony poziom zrównoważenia przy jednoczesnej ochronie upraw
i produktywności, tym samym wpływając na bezpieczeństwo żywności. Glifosat, jako jedno z narzędzi Zintegrowanego Zarządzania Chwastami (IWM), odgrywa niezwykle istotną rolę we wdrażaniu trzech podstawowych zasad uprawy konserwującej:

– minimalny poziom orki i naruszania gleby

– ciągła okrywa gleby pozostałościami upraw oraz żywą ściółką

– płodozmian i uprawa międzyplonowa.

Uprawa konserwująca, według definicji Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) „poprawia bioróżnorodność i naturalne procesy biologiczne zachodzące nad i pod powierzchnią gleby. Wpływa to na zwiększone wykorzystanie wody oraz składników odżywczych oraz usprawnienie ciągłej produkcji roślin uprawnych”.

Uprawa konserwująca stanowi podstawę przyszłego zrównoważonego systemu produkcji żywności.