Rolnictwo i różnorodność biologiczna są ze sobą nierozerwalnie związane. Zdrowe uprawy wymagają żyznych gleb, pożytecznych owa­dów (np. zapylaczy), różnorodności genetycznej oraz ochrony przed szkodnikami, które niszczą uprawy lub stanowią dla nich konkurencję.

Ponadto, zapewnienie bezpiecznej produkcji żywności wiąże się ze zmianą sposobu wykorzystania środowiska naturalnego i zasobów, co nie pozostaje
bez wpływu na różnorodność biologiczną.

Glifosat jest w istocie ważnym narzędziem pomagającym rolnikom chronić środowisko i różnorodność biologiczną.

Bez glifosatu rolnicy musieliby polegać na obrabianiu ziemi (tzw. orka) – technice zwalczania chwastów, która polega na spulchnianiu ziemi. Czynność orania zazwyczaj wymaga wykorzystania ciężkich maszyn rolniczych,
co zwiększa zużycie paliwa oraz powoduje uszkodzenia gleby. To natomiast prowadzi do uwolnienia gazów cieplarnianych, (np. dwutlenku węgla), które przyczyniają się do zmian klimatycznych. Uszkodzenie gleby może również doprowadzić do procesu erozji, która powoduje utratę wartościowych substancji odżywczych. Środki ochrony roślin na bazie glifosatu umożliwiają rolnikom kontrolowanie chwastów, w dużym stopniu ograniczając potrzebę orania,
co znacznie redukuje ślad węglowy i pozwala zachować zdrowsze gleby.

Co więcej, mniejsza ilość chwastów oznacza mniejszą konkurencję dla roślin,
co umożliwia rolnikom uzyskiwać plony przy użyciu mniejszej ilości zasobów naturalnych. Ochrona upraw przed chwastami pomaga utrzymać zdrową ziemię, aby mogła służyć jako źródło pożywienia oraz siedlisko dla dzikich zwierząt [1].